In de schaduw van je ouders
Ben jij volwassen of leef je nog in de schaduw van je ouders. Je kunt succesvol zijn, en toch onvolwassen.
Ik weet na aanleiding van de journey die ik volg, dat ik voor lange tijd niet volwassen was.
Toch moest ik zeer jongvolwassen zijn, omdat ik er geen veiligheid ervaarde.
Maar wat ik bedoel met volwassen worden, is de vraag of je ook werkelijk je eigen keuzes maak.
Mijn ervaring was om vooral vanuit kinderlijke onveiligheid, me nek niet uit te steken, vooral op
de achtergrond te blijven.
Dit hebt ik immers meegekregen, en op deze basis bleef ik liever in de schaduw, dan in het licht
te gaan staan.
Omdat ik me nooit echt aangemoedigd voelde, zocht ik continu een vorm van bevestiging.
Had ik het gevoel dat ik mezelf als bedrijf moest neerzetten. En bleef ik pleasen omdat ik zo
de bevestiging zocht bij die ander. Hierdoor hebt ik lange tijd niet de moed gehad om mijn
kindertijd achter me te laten, en volwassen te worden.
Maar dit trekt een enorme streep door je business. Want als je jezelf niet serieus genoeg neemt,
hoe doen je klanten dat dan?
Als jij geen stappen durft te zetten buiten je comfort, hoe verwacht je dan te groeien.
Als je niet vanuit volwassenheid je keuzes durft te nemen, zal je slechts je kindertijd blijven herhalen.
En bouw je op basis van wrok, en niet vanuit liefde aan je bedrijf.
Voor een tijd ervaarde ik mij vooral een puber, en trok ik aan grenzen en was ik regelmatig opstandig.
Ik speelde wat met de mogelijkheden, maar liet het nog niet inbedden.
Het zag eruit alsof ik van alles wat aan het proberen was, maar het had geen samenhang.
Daarom verliep het mogelijke succes ook onstuimig, van hoge pieken en dalen.
Tot ik voelde dat het tijd werd om volwassen te worden.
Dat ik alleen nog kon inbedden in mijn overgave en rust. En van hieruit zag ik ook pas echt wat de
ware boodschap van mijn bedrijf was. En hoe ik kon intunen in wat het nodig heeft. En hoe ik het
inmiddels als veilige thuishaven ervaar. Ik ben thuisgekomen ..binnen mezelf.
Reactie schrijven