Verstilling....deels is zichtbaar voor het mensenoog...maar er is
nog dat onbekende deel....zoals de bomen verbonden zijn
met elkaar ondergronds. Hoe de ragfijne draden van de vele
paddenstoelen onzichtbaar zijn onder de grond...om vanuit
het duister boven te konen, waar je het juist niet verwacht.
Zo brengt deze periode zo richting eind van het jaar verstilling.
Vertrouwen op dat wat nog niet zichtbaar is...wat nog in het
duister ligt verscholen. Het niet weten vinden we vaak
een verstandige keuze...maar juist binnen het nog niet weten...
is alles nog mogelijk.
In een gesprek legde ik uit hoe de " tunnelvisie" ervoor zorgt
dat het andere niet zichtbaar is.
En wanneer je dat " vast" houden zorgt dat je oogkleppen draagt. Je ziet nog maar 1 weg of 1 uitkomst. Terwijl de wereld kijkt naar twee keuzes...zijn er in werkelijkheid veel meer dan 2.
Mijn gids laat het regelmatig zien , wanneer ik in coachtraject zit met cliënt: door je focus verlies je het grotere deel van jou.
Verstilling helpt om het grotere deel van jou te zien. En tegelijkertijd te vertrouwen op wat nog niet zichtbaar is. En dat het onzichtbare wel eens onze grootste cadeau zal zijn.
Reactie schrijven