Gedachten die soms door mijn hoofd dwarrelen...en de dialoog die ik voer met mijn gidsen. Hoe komt het dat de mensheid soms graag volgt. Is het omdat ze daar zelf niet over willen nadenken? Is er een gevoel van minderwaardigheid opdat de ander wijsheid spreekt...is dat omdat we graag samen ...een willen zijn...waar ligt dat stukje nu in.
Gopal laat mij zien dat het om meerdere factoren gaat. En dat saamhorigheid daar 1 van is. Gopal laat mij zien hoe dieren samen werken zoals de gans die wegtrekt , en in v vlucht zijn reis volgt.
De sterkste gans begint aan de punt van de v. Voor dat moment neemt hij tijdelijk de leiding. Hij volgt in wezen zijn eigen kompas. De andere volgen hem op afstand...omdat ze zo minder last hebben van de wind...en ze wat minder reserves opmaken op deze lange reis. Samen zijn ze sterker en lopen ze minder gevaar. Wanneer de voorste gans moe wordt, neemt de volgende het over en zo zakt de hele groep weer een toerbeurt op.
Samenwerken kan dus voordelen opleveren. Je hoeft minder hard te werken...je kan misschien wel leunen op de ander. Je loopt minder het gevaar om de weg kwijt te zijn en samen voel jij je een stuk sterker.
Nu zijn er altijd koplopers..mensen die hun nek willen uitsteken. Zijn andere dan minder goed...denken ze minder na of zijn ze bang om alleen achter te blijven?
Gopal zegt we zijn allemaal gelijke...soms ben je tijdelijk even de koploper...dan weer de volger en anders om. De kunst is om je af te vragen of het collectieve geheel voor een ieder hetzelfde is.
Wanneer iemand een kunstje bedenkt, en die enorm goed voor hem werkt. Hoeft het niet te betekenen dat het bij iedereen zo werkt.
Zo zijn er mensen die graag uit de wind vliegen om de minste gevaar te lopen. Zei kiezen de realiteit van de ander en maken het hun eigen. Zei vergeten even hun eigen kompas. En volgen dus het beeld waar zij zich goed bij voelen.
Voor andere is het soms best fijn om even uit de wind te vliegen maar zei blijven in verbinding met eigen kompas.
Ze halen alleen eruit wat zei kunnen gebruiken in eigen groeiprocessen.
Maar waar ligt dan het beste resultaat?
Gopal laat zien dat de mens verschillende stadia door loopt. Binnen deze stadia of levels is er groei. Deze groei curve is voor iedereen anders. Net als het verlangen erachter.
Het is dus voor ieder mens belangrijk om te blijven spelen. De leerpunten te halen uit het leven zelf. Op welke wijze dan ook.
Gopal laat mij dit voelen. Het gaat om het innerlijk weten. Het voelen vanuit je hart. Je te verbinden met het All. Je voelt dat je het beste uit je dag haalt. Dat je het beste uit jezelf laat ontwikkelen. Je voelt dat je van binnen uit begint te stralen en er een glimlach om je mond verschijnt. Je je angsten durft te aanschouwen en toch de uitdaging aan gaat met jezelf. Dan blijkt dat het niet eens nodig is om uit de wind te vliegen....sterker nog....er is geen tegen wind.
Dankjewel lieve Gopal....lieve mij. <3
Ik mag vliegen... op mijn eigen kompas.
Ik heb geen bekrachtiging nodig...ik ben de kracht. Ik zoek geen genezing...ik ben heel. Ik sta niet alleen...we zijn all- een.
Channeling Gopal.
Foto Bernisse
